چکیده : یکی از مهم‌ترین عامل تربیتی انسان، معلم و استاد است، و نقش عمده اي¬ در رشد اجتماعیو فردي و اخلاقي دانش¬آموز دارد و عاملي است كه باعث شخصيت دادن شاگرد و مؤثر بودنش در آداب معاشرت مي شود. معلم به شيوه هاي مختلف مي تواند با شاگرد معاشرت داشته باشد از جمله ارتباط در محيط آموزشي، در محيط غير آموزشي، در محيط پژوهشي، اردويي و … معاشرت به معناي مصاحبت و همراهي است چون با همين مصاحبت و همراهي بين استاد و شاگرد اصول تعليم و تربيت بهتر اجرا خواهد شد. بنابراين اهميت اين بحث بر كسي پوشيده نيست. اولين وظيفه معلم نسبت به شاگرد آشنا كردن او با آئين پسنديده و تشويق او براي پاك كردن رفتار تحصيلي خود از شوائب معلم بايد شاگردان خود را به علم و دانش تقويت كند و اين نكته را يادآور شود كه علما و دانش مندان وارثان انبيا و پيامبرانند و در مورد عظمت معلمان پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده اند : «مثل عالمان و معلمان در زمين مثل ستارگان آسمان است كه در تاريكي خشكي و درياها به كمك آنها راه خود را پيدا مي كنند و هرگاه اين ستارگان خاموش شوند راه يافتگان گمراه مي شوند.» قرآن به عنوان چراغ پرفروغ كه كاملترين برنامه را براي سعادت بشر دارد در آيات نورانيش خداوند را به عنوان اولين معلم معرفي كرده است. کلیدواژه‌ها : آداب، معاشرت، شاگرد، استاد، علم، تعلیم، تعل
آداب معاشرت بین استاد و شاگرد
